Rouwverwerking bij het van het verlies van huisdieren door de dood. Hoe kunnen volwassenen en kinderen omgaan met het overlijden van een huisdier als een hond, een kat, een konijn of een papegaai ?

Vandaag voel ik me gelukkig en verdrietig. Voor mij is dat een bijzondere situatie. Ik voel me vrijwel altijd gelukkig en maar heel zelden verdrietig. Gisterenavond hebben we Misty begraven in de tuin. Hij was een fantastische kater die dertien jaar een trouwe kameraad is geweest. Vorige maand werd bij hem longkanker geconstateerd. De afgelopen week at en dronk hij niet meer uit zichzelf. Voor hem was het genoeg. We hebben hem nog een poosje speciaal voer, een pasteuze massa, op een lepeltje gevoerd. Hij nam dat om ons een plezier te doen. Omdat hij ook nog nare aanvallen van benauwdheid had, heeft de dierenarts hem gisterenmiddag laten inslapen.

Misty heeft een goed leven gehad waarin hij omringd werd door onvoorwaardelijke liefde, en hij heeft de respectabele leeftijd van dertien jaar gehaald. Ik heb veel vreugde beleefd met hem. Nog nooit eerder heb ik zo’n sterke band gehad met een huisdier. Ik heb hem verzorgd, met hem gespeeld en hem geknuffeld. Hij was een kater, maar had duidelijk ook menselijke trekjes. Hij was snel van begrip en we konden met hem praten. Hieronder staat een recente foto van de held.

Ik heb vrede met de situatie, maar ik voel wel het verdriet van het verlies. En dat verdriet mag er van mij zijn. Dat heb ik wel moeten leren, want van huis uit heb ik meegekregen dat je niet verdrietig hoort te zijn. Die opvatting begrijp ik wel omdat je de pijn dan minder of niet voelt. Jezelf afsluiten voor onprettige gevoelens heeft zo zijn voordelen, maar er zijn zeker ook nadelen aan verbonden: je onthoudt jezelf van wezenlijke ervaringen van het mens zijn, en de onderdrukte gevoelens kunnen leiden tot lichamelijke en/of psychische klachten.

Ik heb wel eens gehoord dat uit onderzoek is gebleken dat de verwerking van de dood van een geliefd huisdier ongeveer een jaar duurt. Verwerking van een verlies verloopt volgens een bepaald patroon. Daarbij maakt het niet uit om wat voor soort verlies het gaat. Zo kan het gaan om het verlies van een partner door de dood of door een (echt)scheiding, het verlies van een baan, het verlies van gezondheid, het verlies van bezittingen of het verlies van een lievelingsdier.

De psychiater Elisabeth Kübler-Ross onderscheidt vijf fasen die de meeste mensen geheel of gedeeltelijk doorlopen om na een traumatische ervaring weer tot rust te komen. Deze fasen zijn niet voor iedereen even intensief en de volgorde kan ook verschillen omdat iedereen rouw op zijn eigen manier verwerkt.

1. Ontkenning
2. Protest of boosheid
3. Onderhandelen en vechten
4. Depressie
5. Aanvaarding

Als ik vanuit de optiek van deze fasen kijk naar het sterven van Misty, zie ik de ontkenning in het vertrouwen dat het hoesten van hem wel een griepje zal zijn dat weert over gaat. Protest of boosheid heb ik bij mezelf niet waargenomen, al was het natuurlijk verre van leuk om te vernemen dat hij longkanker had. Het vechten herken ik in het voeren van het dier in de hoop dat hij nog een poosje bij ons zou blijven. Op het moment dat ik dit schijf, nu Misty gestorven en begraven is, ervaar ik een bepaalde mate van depressie, maar ook aanvaarding.

Op de website www.dierennatuurlijkgenezen.nl vond ik een goede tekst over omgaan met het overlijden van een huisdier, die ik hieronder gedeeltelijk zal weergeven. De engelstalige video onderaan dit bericht gaat ook over dit onderwerp, duurt bijna een uur en kan ik van harte aanbevelen.

Wanneer je de dood van je huisdier hebt geaccepteerd, begint de fase van het herstel. Probeer je gevoelens niet te onderdrukken, deze emoties zijn volkomen normaal en horen bij een gezond rouwproces. Alleen wanneer je jezelf een periode van rouw toestaat, zul je erin slagen de dood van je huisdier te verwerken en zal het verdriet langzaam slijten. Het is normaal dat je je de eerste dagen niet lekker en neerslachtig voelt. Depressieve gevoelens kunnen zich uiten door huilen, lusteloosheid en slapeloosheid. Andere symptomen zijn verminderde eetlust, gevoelens van wanhoop en hulpeloosheid, hoofdpijn en vermoeidheid.

Er zijn mensen die hun huisdier ruiken, horen of voelen dat het dier langs hun handen of benen strijkt. Mijn ervaring is dat ze er dan ook daadwerkelijk kunnen zijn. Dieren die overgegaan zijn kunnen gemakkelijk van de ene dimensie naar de andere gaan en daardoor af en toe gewoon eens even komen “buurten”. Na verloop van tijd kunnen deze ervaringen verdwijnen. Kinderen hebben vaak een hechte band met hun huisdieren en het kan dan ook voorkomen dat kinderen het overleden huisdier gewoon no zien lopen en ook reageren alsof ze er nog zijn. Kinderen kunnen nog heel gemakkelijk contact hebben met gene zijde, dus zeg niet tegen kinderen dat het niet bestaat. Dieren spelen een belangrijke rol in de emotionele ontwikkeling van het kind en bieden vriendschap, genegenheid, zekerheid en stabiliteit.

De reactie op het overlijden van een huisdier is niet alleen afhankelijk van de diepte van de band met het dier. Ook de leeftijd, de levensbeschouwing en de manier waarop de omgeving omgaat met de dood zijn belangrijke factoren. Kinderen jonger dan vijf jaar begrijpen meestal niet wat doodgaan eigenlijk is. Ze begrijpen wel dat er iets naars aan de hand is, maar zij gaan ervan uit dat deze toestand van voorbijgaande aard is, en dat het dier binnenkort terugkomt. Kleine kinderen hebben nu extra aandacht en steun van hun ouders nodig.

Kinderen tussen vijf en negen jaar begrijpen dat de dood onvermijdelijk en definitief is en bij het leven hoort. Juist omdat zij het begrijpen is het belangrijk dat zij uiting kunnen geven aan hun gevoelens van verlies en verdriet. Geef uw kinderen nooit de indruk dat zij te klein zijn om te begrijpen wat er is gebeurd.

Kinderen ouder dan negen jaar weten meestal wat dood en rouw is. Zij voelen hetzelfde als volwassenen. Kinderen hebben echter vaak meer moeite om de dood van hun dier te verwerken. Hun rouwverwerking kan soms zelfs lichamelijke klachten of gedragsstoornissen tot gevolg hebben. Zij kunnen net als volwassenen symptomen van depressie vertonen. Ook slaapstoornissen of andere problemen als bedplassen, nachtmerries of concentratiestoornissen komen voor.

Het is belangrijk dat uw kind uiting kan geven aan zijn gevoelens. Soms helpt het wanneer het kind gedichten schrijft of tekeningen maakt. Wees in ieder geval eerlijk over de dood van het dier. Gebruik begrijpelijke taal en laat het kind deelnemen aan de rouwperiode binnen het gezin.

KLIK HIER VOOR HET GEDICHT ‘DE REGENBOOGBRUG’

Tien formules voor positieve energie van Dr. Judith Orloff, grondlegster van de energiepsychiatrie leert je werken met subtiele energie

De wereld wordt bedreigd door een verborgen energiecrisis. Daarbij gaat het niet om de eindigheid van fossiele brandstoffen, maar om een gebrek aan subtiele levensenergie bij de mensen. Onze jachtige hightech samenleving stort velen van ons in een chronische lichamelijke, emotionele en geestelijke uitputting. We worden overspoeld met informatie en raken opgebrand als slaven van telefoon, gsm, televisie, e-mail en internet. We zijn vermoeide sombere stemmingen als normaal gaan beschouwen.

Dr. Judith Oroff, grondlegster van de ‘energiepsychiatrie’, vindt dat daar verandering in moet komen. Daarom schreef zij het boek Tien formules voor positieve energie. Daarin leert ze hoe je negatieve energie kunt bestrijden en hoe je de kracht van positieve energie kunt gebruiken. De sleutel daartoe is je intuïtie.

Energiespsychiatrie is een nieuw soort psychotherapie die de subtiele energiefundamenten van gezondheid en gedrag aanpakt. Het is een specialisme van de energiegeneeskunde die lichaam en geest beschouwt als een manifestatie van subtiele energie. Dat is een concept dat in de conventionele gezondheidszorg nog volledig ontbreekt. We leven dankzij een subtiel energielichaam dat ons stoffelijk lichaam doordringt. Energiepsychiatrie combineert de traditionele geneeskunde met een uileg over hoe we onze levensenergie in ons dagelijks leven kunnen verhogen.

Alles om ons heen heeft een energieveld of vibratie. Onze reactie op die vibraties komt tot uitdrukking in ons energieniveau. Gewaarwordingen die je kunt beschrijven als ‘mijn hart bonst’, ‘ik ben bang’, ‘ik ben geprikkeld’, ‘ik voel me vredig’, ik voel me verbonden‘ zijn feitelijk verschillende uitingen van subtiele energie.

Er bestaat positieve subtiele energie en negatieve subtiele energie. Om je gezondheid en je stemmingen te kunnen sturen, moet je beide soorten subtiele energie kunnen onderscheiden Bij subtiele energie kunnen er twee kwaliteiten worden onderscheiden: positief en negatief.

In het genoemde boek leert Judith Orloff je hoe je de kracht van positieve energie moet gebruiken – liefdevolle en koesterende gedachten van binnen, zoals medeleven, moed, vergevingsgezindheid en vertrouwen. Of van buiten: ondersteunende vrienden, creatief werk en lachen. Positieve energie komt vanuit respect voor de aarde en alle aardse schepselen, veel verdraagzaamheid en het enthousiasme om een vreedzame samenleving op te bouwen. Al deze eigenschappen zijn net zo belangrijk voor ons overleven als voedsel en zuurstof.

Negatieve energie houdt ons klein en ongezond; ze weekt ons los van het beste in onszelf. We wekken negatieve energie op met onze angsten, zelfhaat, woede of schaamte – een emotioneel terrorisme waar we ons mee teisteren maar waarvan we niet beseffen dat dat zijn tol eist. Als we deze negatieve krachten niet identificeren en elimineren, zullen ze ons uitputten. Erger nog: ze komen onvermijdelijk aan de oppervlakte op sociaal en politiek gebied en richten daar vernielingen aan.

Judith Orloff beschrijft in haar boek een programma van tien recepten. Zij raadt aan om het in tien weken te doorlopen: een ‘recept‘ per week. Elk hoofstuk bevat een ‘recept‘ en wordt afgesloten met een interview met iemand die de auteur bewondert. De recepten luiden:

1. Word je bewust van je intuïtie en verjong jezelf.
2. Ga een koesterende spirituele weg.
3. Ontwikkel een energiebewuste manier van eten, bewegen en gezond zijn.
4. Wek positieve emotionele energie op om negatieve gevoelens van je af te zetten.
5. Ontwikkel een liefdevolle seksualiteit.
6. Stel je open voor de stroom van creativiteit en inspiratie.
7. Eer de heiligheid van lachen, koesteren en de voedende kracht van afzondering.
8. Trek positieve mensen en situaties aan.
9. Bescherm jezelf tegen vampiers.
10. Creëer overvloed

Voorpagina van het weblog van Arend Landman

Arend Landman op uw evenement ?

Onderzoeksagenda vastgesteld om het ‘pluis en niet-pluis’ gevoel bij huisartsen en medisch specialisten verder te bestuderen. Erik Stolpe promoveert aan universiteit van Maastricht op “Gut feelings in General Practice”.

Veel artsen merken in hun praktijk de grote beperkingen van het gebruik van protocollen in de geneeskunde. prof. dr. Yvo Smulders zei in zijn oratie iun 2008 bij de aanvaarding van zijn leerstoel algemene inwendige geneeskunde bij VU Medisch Centrum dat artsen moeten meer durven vertrouwen op hun intuïtie en subjectieve beoordeling. De zorg draait steeds meer om evidence base, terwijl dat geen recht doet aan individuele patiënten die artsen voor zich hebben in de spreekkamer.

Onlangs is er een basis gelegd voor verder onderzoek naar de mogelijkheden en de toepassing van medische intuïtie bij huisartsen. Vrijdag 26 februari 2008 promoveert Erik Stolper aan de Universiteit Maastricht met zijn proefschrift “Gut feelings in General Practice” bij prof.dr G.J. Dinant, prof.dr. P. v. Royen en dr. T. van der Weijden.

Verstand en gevoel werken nauw samen in het diagnostisch denken van huisartsen. Huisartsen ervaren soms een ‘pluis’ of een ‘niet-pluis’ gevoel in het patiëntencontact. Dat gevoel nemen de meeste huisartsen serieus en kan hun verder diagnostisch handelen aansturen, zo toonden onderzoekers van de universiteiten van Maastricht en Antwerpen aan.

Ook medische tuchtcolleges nemen het ‘niet-pluis’ gevoel serieus, getuige het feit dat ze in Nederland de afgelopen tien jaar regelmatig huisartsen en specialisten verweten dat ze niet goed naar hun ‘niet-pluis’ gevoel hebben geluisterd. De onderzoekers hebben een internationale onderzoeksagenda opgesteld om de diagnostische betekenis van het ‘pluis en niet-pluis’ gevoel (‘gut feelings’) verder te bestuderen en te verbeteren.

Klik hier voor een radio-interview met Erik Stolper: het_niet_pluis-gevoel_is_essentieel_voor_de_huisarts

Klik hier voor het onderzoeksprogramma Gut Feelings in Practice

Voorpagina van het weblog van Arend Landman

Arend Landman op uw evenement?

Meer vrouwen worden huisarts. Daardoor mogelijk meer aandacht voor medische intuïtie bij huisartsen.

Meer vrouwen worden huisarts. Dit blijkt uit de huisartsenregistratie van het NIVEL, het Nederlands instituut voor onderzoek van de gezondheidszorg. Op dit moment is 38% van de huisartsen van het vrouwelijk geslacht en de verwachting is dat dit binnen vijf jaar zal oplopen tot meer dan 50%.

Die conclusie verbaast me helemaal niet. Tijdens een optreden van mij voor zo’n zestig huisartsen uit Zuid-Limburg in een kasteeltje in België was het me opgevallen dat er veel vrouwen aanwezig waren. Bij optredens van mij op studieverenigingen op het gebied van geneeskunde van universiteiten (medische faculteitsverenigingen) waren vaak slechts enkele mannelijke deelnemers aanwezig.

Ik juich die ontwikkeling toe. Vrouwen zijn over het algemeen intuïtiever dan mannen. En als er een beroep is waarin intuïtie essentieel is, dan is dat wel dat van dokter of huisarts. Verder ben ik van mening dat er in geneeskunde opleiding aandacht moet komen voor het systematisch gebruik van intuïtie in de (huis)artspraktijk. Voor zover ik kan nagaan gaat de informatie over intuïtie in universitaire geneeskunde niet verder dan het noemen en erkenning van het zogeheten ‘pluis – niet pluis – gevoel’ (PNP).

In de afgelopen tien jaar is het aantal vrouwelijke huisartsen bijna verdubbeld. Het aantal mannelijke huisartsen is in dezelfde periode juist met 6% afgenomen. Het totale aantal huisartsen in Nederland nam in dezelfde periode met 16% toe. Dat er verwacht wordt dat het aantal vrouwelijke huisartsen nog verder toe zal nemen, komt doordat er nog veel vrouwen in opleiding zijn. Van alle huisartsen in opleiding is ongeveer 71% vrouw. Verwacht wordt dat rond 2015 meer dan de helft van de huisartsen een vrouw is.

Als er meer vrouwelijke huisartsen komen, zal naar verwachting ook het aantal in deeltijd werkende huisartsen verder toenemen. Vorig jaar was 86% van de vrouwelijke huisartsen al werkzaam in deeltijd, tegenover 41% van de mannen. 92% van de vrouwen ambieert ook een deeltijdbaan, tegenover 48% van de mannen van de groep pas afgestudeerde huisartsen die nog op zoek zijn naar een praktijk.

(Bron: ZN Journaal)

Voorpagina van het weblog van Arend Landman

Arend Landman op uw evenement?

Eindeloos Bewustzijn, een wetenschappelijke visie op de bijna-dood ervaring. Cardioloog Pim van Lommel over BDE, hersenen en non-lokaal bewustzijn

De afgelopen dagen heb ik het boek Eindeloos bewustzijn, een wetenschappelijke visie op de bijna-dood ervaring van cardioog Pim van Lommel gelezen. Ik vindt het een fantastisch boek. Vooral omdat de auteur het materialistische wereldbeeld dat nog sterk heerst in de wetenschap, op wetenschappelijke gronden op losse schroeven zet. Dit boek kan bijdragen aan een paradigmaverandering in de samenleving ten aanzien van essentiële vraagstukken over leven, dood en bewustzijn.

Het gedachtegoed uit dit boek is naar mijn idee van belang voor ieder mens. Het is van grote praktische betekenis voor werkers in de gezondheidszorg  en voor stervende patiënten en hun familie. Dag Hammarskjold (1905 – 1961) schreef in zijn boek Merkstenen: De manier waarop wij tegen de dood aankijken, bepaalt hoe wij in het leven staan.

Het boek wordt ook in andere talen uitgegeven. Dat verbaast mij niets, want wat mij betreft is dit het standaardwerk over bijna- dood ervaringen (BDE), een term die voor het eerst gebruikt is door Raymond Moody (NDE, near death experience), auteur van het het in 1975 gepubliceerde boek Leven na dit leven, dat een wereldwijde bestseller werd. Van Lommel is met zijn boek beslist niet over een nacht ijs gegaan. Hij verwijst naar allerlei onderzoeken die gedaan zijn en wijst op belangwekkende bevindingen en sterke en zwakke punten. Eindeloos bewustzijn is duidelijk een levenswerk van Pim van Lommel.

Wat is een goede definitie van een bijna-dood ervaring? Professor Janice Holden, voorzitter van IANDS, de International Association of Near Death Studies, schrijft: Bijna-dood ervaringen zijn de gemelde herinneringen aan indringende psychologische ervaringen met algemeen voorkomende “paranormale”, transcendente en mystieke kenmerken, die optreden tijdens een speciale bewustzijnstoestand die ontstaat tijdens een periode van een werkelijk of dreigend lichamelijk, psychologisch, of spiritueel overlijden, en deze ervaringen worden gevolgd door algemeen voorkomende nawerkingen.

In 1969 werd Van Lommel geconfronteerd met een bijzondere bijna dood ervaring van een patiënt van hem. In 1986 las hij een boekje over bijna dood ervaringen van George Richie met de titel Terugkeer uit de dood. Hij raakte gefascineerd door dit fenomeen en ging zelf onderzoek doen naar BDE’s bij patiënten van hem. In samenwerking met vele anderen startte hij een langdurig, nauwkeurig en uitgebreid onderzoek naar 344 mensen die een een hartstilstand hebben overleefd, van wie een 62 een BDE bleken te hebben meegemaakt. Dat leidde tot een publicatie met een grote impact in het gerenommeerde medische tijdschrift The Lancet.

De onderzoeker Kenneth Ring onderscheidt de volgende vijf fasen in een BDE:
1. De affectieve fase met gevoelens van absoute vrede, kalmte, overgave en geluk. De pijn is verdwenen. Deze fase wordt bijna altijd als positief ervaren en komt in 60 procent van de gevallen voor.
2. De fase van het verlaten van het lichaam, hetgeen in 37 procent van de gevallen wordt gemeld. Sommige mensen ervaren alleen het gevoel geen lichaam meer te hebben, zij ervaren geen pijn of beperking meer, anderen kunnen hun levenloze lichaam en de omgeving zien vanuit en positie boven hun lichaam. Zij kunnen helder waarnemen en ‘horen‘ wat er wordt gezegd. Zij voelen geen band meer met hun lichaam en zij ervaren zichzelf als compleet en helder.
3. In deze fase (23 procent) komen de mensen in een donkere, meestal vredige omgeving. Sommigen blijven in deze fase hangen.
4. In 16 procent van de gevallen beweegt men zich met hoge snelheid door een tunnel naar een niet verblindend, zeer helder licht, dat onvoorwaardelijke liefde en acceptatie uitstraalt.
5. De vijfde en laatste fase bestaat uit het betreden van een andere, niet-wereldse dimensie van ongelofelijke schoonheid, met mooie muziek, en soms het ontmoeten van overleden vrienden en familieleden. Hier kan ook de terugblik en vooruitblik worden ervaren. Het kost mensen de grootste moeite om vanuit deze omgeving terug te moeten keren naar het lichaam.

Een BDE (wordt ook wel geïnterpreteerd als: Bewustwording Door Ervaring) is een ingrijpende ervaring die erom vraagt om goed te worden verwerkt. Begripvolle therapeuten kunnen daarbij een belangrijke rol spelen. Vaak zijn betrokkenen terughoudend om erover te praten omdat er bij anderen geen begrip voor is en de ervaring moeilijk in woorden is uit te drukken. Mensen die een hartstilstand en een BDE hebben ervaren staan na acht jaar anders in het leven dan mensen die alleen maar een hartstilstand (zonder BDE hebben ervaren). Ze zijn duidelijk intuïtiever geworden. Na acht jaar werd met een BDE een duidelijk hogere score gevonden bij:

1. gevoelens tonen
2. afname van het belang van wat anderen van je vinden
3. accepteren van anderen
4. medeleven met anderen
5. betrokkenheid bij het eigen gezin
6. afname van de waardering van geld en bezit
7. toename van het belang van natuur en milieu
8. afname van het belang van en hogere levensstandaard
9. waardering van gewone dingen
10. gevoel voor sociale rechtvaardigheid
11. zingeving aan eigen leven
12. afname van kerkbezoek
13. toename van interesse in spiritualiteit
14. afname van de angst voor de dood
15. afname van de angst voor het stervensproces
16. toename van het geloof in leven na de dood

In de esoterie is al heel lang bekend dat we door zelfdoding nooit een oplossing is uit de moeilijkheden waarmee we te maken hebben. Het onderzoek naar BSE’s bevestigt dit. Bij een mislukte zelfdoding meldt minstens 20 procent een BDE. Die bijzondere ervaring verandert het leven van ernstig depressieve mensen meestal ingrijpend en in positieve zin. Zij hebben door hun BDE geleerd dat de zelfverkozen vlucht uit het leven niet helpt om de problemen op te lossen waarvoor ze wilden vluchten; men neemt de problemen dan gewoon mee, en eenmaal zonder lichaam lijkt een oplossing vinden veel lastiger.

In de wetenschap wordt er nog steeds van uitgegaan dat ons bewustzijn het gevolg is van hersenactiviteit. Het onderzoek naar BDE’s laat zien dat er wel degelijk helder bewustzijn mogelijk is terwijl het hart stil staat en er geen meetbare hersengolven zijn te constateren. Het is dan ook een misverstand om te menen dat bewustzijn is gelokaliseerd in de hersenen. Hersenen faciliteren ons bewustzijn. Het is nog steeds een onbewezen hypothese dat bewustzijn en herinneringen in onze hersenen worden geproduceerd en opgeslagen.

Volgens Van Lommel zijn de grondslagen van de – zoals non-lokaliteit, complementariteit van golf en deeltje, verstrengeling en non-lokale ruimte met waarschijnlijkheidsgolven – essentieel om de relatie tussen bewustzijn en de hersenen te kunnen begrijpen.

Wat mij betreft wordt Eindeloos bewustzijn verplichte literatuur voor studenten in de biologie, geneeskunde en menswetenschappen. De conclusies mogen van mij al worden onderwezen in het voortgezet onderwijs.

Voorpagina van het weblog van Arend Landman

Arend Landman op uw evenement?

Medisch intuïtief kan met intuïtie waardevolle informatie bieden aan artsen in traditionele geneeskunde

Ik heb nogal wat presentaties verzorgd voor mensen met een medische achtergrond: studenten geneeskunde,  huisartsen en medisch specialisten. Daarbij merkte ik op dat vooral de medici die al jarenlang werkzaam zijn in het vak over het algemeen meer belangstelling hebben voor mogelijke toepassingen voor het gebruik van intuïtie in hun werk dan studenten en geneeskundigen die nog maar kort praktiserend zijn. Ervaren artsen kennen vanuit de praktijk de beperkingen van evidence based medicine.

In de geneeskunde-opleidingen op universiteiten wordt nauwelijks aandacht besteed aan de mogelijkheden intuïtief te werk te gaan. Er wordt wel gesproken over het pluis – niet pluis gevoel bij het vaststellen van een diagnose, maar meestal blijft het daarbij.

Naar mijn idee zou er in de geneeskundige praktijk veel meer gebruik kunnen worden gemaakt van intuïtie. Daarbij kan het niet alleen gaan om de intuïtie van de arts, maar ook om die van de patiënt zelf. Een derde mogelijkheid is om samen te werken met mensen die intuïtieve vaardigheden hebben ontwikkeld op medisch gebied.

Er is veel kaf onder het koren van de mensen die zich medisch intuïtief noemen. Het is vooral oppassen geblazen als iemand die zich medisch intuïtief zich afzet tegen westerse geneeskunde.  Dat zegt dr. Kevin Ross Emery in de bovenstaande video. Kevin is zelf medisch intuïtief en richt zich in zijn voordracht tot mensen die overwegen een medisch intuïtief in te schakelen bij het vaststellen van een medisch behandelplan.

Ross Emery benadrukt dat het belangrijk is dat een patiënt alle andere betrokken zorgverleners vertelt dat hij of zij wil samenwerken met een medisch intuïtief. De zorgverleners kunnen daar negatief tegenover staan en het afraden, maar ze kunnen het nooit verbieden. De patiënt is uiteindelijk zelf verantwoordelijk voor de keuze van een behandelplan. Ross Emery onderscheidt drie rollen die een medisch intuïtief kan spelen:

1. Situaties waarin de gewone geneeskunde een patiënt heeft opgegeven (critical care). Meestal is het doel dan niet lichamelijke genezing, maar het verbeteren van de kwaliteit van het leven in de laatste levensfase.

2. Situaties waarin de patiënt de traditionele benadering niet ziet zitten en een andere aanpak wenst (alternatief).

3. Situaties waarin er nog geen gezondheidsproblemen zijn, maar advies wordt gevraagd om moeilijkheden te voorkomen (preventie).

Kevin Ross Emery maakt het af en toe wel eens mee dat hij in een ronde-tafelgesprek met medici mag meepraten over de patiënt en zijn visie kan geven. Daarmee heeft hij goede resultaten bereikt, maar zo’n uitwisseling met medici komt weinig voor. Meestal geeft hij uitleg aan de patiënt en geeft hem of haar vragen mee die aan de artsen kunnen worden gesteld. Hij wijst dan op zaken waar de traditionele geneeskunde niet op is gekomen. Wie overweegt om als patiënt een medisch intuïtief in te schakelen wordt het volgende geadviseerd:

• ga na wie de medisch intuïtief is, wat voor soort werk hij of zij doet en welke bijdrage hij of zij kan en wil leveren
• ga na wat je van de medisch intuïtief verwacht
• laat je behandelteam weten dat zij je team zijn en dat alle interventies op elkaar moeten worden afgestemd
• word je eigen advocaat en raadpleeg je eigen intuïtie.

Voorpagina van het weblog van Arend Landman

Arend Landman op uw evenement?